A Mariña. A comarca recibe a un de cada tres inmigrantes da provincia

No último lustro a chegada de inmigrantes á comarca mariñá é cada vez maior, de forma que na actualidade un de cada tres estranxeiros que acoden á provincia para traballar acaba residindo na Mariña, segundo datos facilitados polo Anuario Económico de La Caixa. Esta tendencia de inmigración é xa significativamente maior ao do resto de Lugo, onde exceptuando a capital existen moi poucas localidades cun importante número de estranxeiros residentes. Na comarca son ben coñecidos os traballos que desempeñan xeralmente os inmigrantes, destinados sobre todo á pesca e ao sector servizos.

Neste sentido a localidade mariñá que recibiu máis inmigrantes nos últimos cinco anos é Viveiro, con 754 novos empadroados. A nacionalidade con maior presenza na cidade do Landro é a indonesia, cun gran número de mariñeiros embarcados en alta mar como consecuencia de que cada vez máis é difícil atopar a mozas que queiran coller a testemuña dos seus pais no sector. Os dominicanos forman outra das comunidades con maior presenza en Viveiro, case todos eles contratados na hostalería. «Eu vin aquí fai xa case catro anos e atópome moi a gusto en Viveiro. A situación no meu país é complicada polo que cando un amigo que xa estaba a traballar aquí suxeriume que viñese non o dubidei», indicou Osvaldo Rodríguez, inmigrante dominicano residente en Viveiro.

Aínda que é certo que a migración cara á Mariña non comezou no último lustro, é neste período cando se rexistrou a chegada dun maior número de traballadores estranxeiros. Na actualidade Viveiro conta con 1.059 inmigrantes, dos que 754 chegaron nos últimos cinco anos. «Isto é así pola boca a boca. Cando os primeiros dominicanos empezaron a traballar en Viveiro intentaron traerse ás súas familias e amigos. Co tempo a xente alí vai sabendo de lugares recomendados para traballar. Así me decatei eu e de non ter esas referencias non me decidiu a facer a viaxe, xa que teño familia na República Dominicana», indicou Rodríguez. Outra das tendencias que se reflicten é a de que estes traballadores dedican moitas horas ao seu emprego para poder enviar diñeiro ao seu país. «A min non me importa traballar moito porque se que o diñeiro que gaño vai para a miña muller e a miña filla, de forma que alí poden ter unha boa vida. O que pasa é que levo tanto tempo aquí que xa non se se volverme ou que vingan elas», explicou Rodríguez.

Na actualidade a comunidade dominicana está moi integrada na vida vivariense e cada vez hai un maior número de matrimonios entre persoas da comarca e do país centroamericano. «Aquí a xente trátanos moi ben. Supoño que en parte é polo carácter galego. Tamén axuda moito todo o tema do idioma, xa que non é o mesmo traballar en España que, por exemplo, en Alemaña. Teño amigos alí que levan moitos anos e aínda din que lles custa moito o idioma», indicou Rodríguez.

Mención aparte merece Burela, unha localidade que aumentou moito a súa poboación grazas á chegada de centos de caboverdianos, unha das comunidades con maior presenza na comarca. Novamente a ausencia de traballadores no sector pesqueiro foi o principal motivo da contratación de moitas persoas desta nacionalidade, grandes coñecedores do oficio polo seu país de orixe. Se no caso de Viveiro o idioma facilitaba o proceso de adaptación dos recentemente chegados, en Burela esta premisa é aínda máis clara, xa que en Cabo Verde fálase criolo, un dialecto do portugués, o que fixo que o municipio estea á cabeza de Galicia en canto ao emprego do galego. «Ou idioma é moi parecido, xa que aínda que sabemos portugués co criolo hai máis semellanza co galego debido a que moitas palabras son iguais. Isto axuda moito non momento de chegar», indicou Antonina Femedo, caboverdiana integrante do grupo Batuko Tabanka.

Na actualidade a comunidade caboverdiana está completamente integrada na Mariña, e do mesmo xeito que ocorre cos inmigrantes doutras nacionalidades a boca a boca fai que cada vez máis xente decídase a traer as súas familias ata a comarca. «Agora mesmo Burela é tan coñecida en Cabo Verde como se fose unha illa máis. A xente anima vos demais a vir ata aquí porque hai moi boas referencias», sinala Antonina Femedo, quen recordou que a súa chegada a España produciuse no País Vasco, «aínda que polo traballo de meu marido acabamos na Mariña e vivindo en Cangas de Foz, onde sentimos moi ben acollidos», explicou.

Un dos sectores no que a poboación inmigrante está máis integrada é o da atención a domicilio, xa sexa a través do coidado a persoas maiores como na axuda coas tarefas do fogar. «Eu desde que cheguei estou a traballar en hostalería e tamén como asistenta. Eu viña a través dun familiar e xa contaba con traballo nada máis chegar, o que me facilitou moito as cousas. En comparación co meu país aquí os soldos están moi ben, de forma que o que aforro vai para a miña familia», indicou Magali Delgado, inmigrante peruana residente en Viveiro.

América do Sur
A poboación de traballadores suramericanos na Mariña é elevada, e nos últimos anos produciuse a chegada de moitos peruanos. «Hai moita xente alá que coñece de Galicia porque incluso en Perú hai emigrantes galegos. é difícil vir ata aquí sen un traballo, xa que o billete de avión é moi caro, polo que hai moita xente que mira para ver se lle pode conseguir un emprego aos seus familiares», indicou Delgado.

A integración deste colectivo na comarca é grande «aínda que ao principio sempre costa», polo que en localidades como Viveiro participan activamente das actividades da cidade. «Teño amigos que están nas confrarías da Semana Santa e saen coas procesións. Nós somos moi relixiosos e iso foi unha das cousas que máis nos gustou cando chegamos a Viveiro, ademais de que é unha boa forma de ir coñecendo xente», sinalou Delgado.

Na actualidade o Goberno puxo moitos máis requisitos para evitar a chegada masiva de inmigrantes ao país. «Antes se tiñas diñeiro para un billete tíñalo fácil. Agora non só tes que ter un contrato cunha empresa española para poder acudir, senón que hai que cumprir con moitos requisitos para renovar o permiso de residencia. De feito se te quedas en paro rapidamente o Goberno pídeche que che marches, mentres antes era moito máis permisivo e deixábache máis marxe por se ían mal as cousas», concluíu Magali Delgado.