Retornar para emprender

Retornar para emprender

Máis de 22.000 extracomunitarios volven aos seus países con axuda do Goberno

S. Marqués / M. Rodríguez
Martes, 26 de abril de 2011

Martín, no seu restaurante en Lima.

Ante a perspectiva económica, inmigrantes extracomunitarios planteanse como alternativa retornar aos seus países de orixe. En 2010, fóronse 22.100 con axudas do Goberno e máis de 3.000 engrosan as listas de espera.

Para aqueles que coticen á Seguridade Social e estean no paro, impulsouse un paquete de axudas para que volvesen co subsidio de desemprego e subvencións para o billete. É o Abono Anticipado de Prestación a Estranxeiros (APRE). Tárdase en tramitar uns 10 días desde que se notifica a Interior e recíbese un 40% do diñeiro en España e un 60% no país de orixe.

Colaboración con ONG

Ademais, en 2010 introducíronse por primeira vez axudas para montar un negocio. É o retorno mellorado ou produtivo que xestiona a Secretaría de Estado de Inmigración e Emigración con varias ONG. Nos seus países a maioría opta por montar "barberías, lavanderías, talleres de reparación de automóbiles e motocicletas, pequenas tendas de produtos de alimentación", explica a directora de Integración dos Inmigrantes do Ministerio, Estrella Rodríguez.

A terceira vía é por atención social, destinada a quen acreditan seis meses de residencia e non teñen ingresos. Esta liña, xestionada polos servizos sociais municipais, pasou de ter unha media de 1.500 retornos anuais, a máis de 6.000 desde 2009.

Para Rodríguez, a causa do aumento é clara: "A crise económica", que fixo que haxa listas de espera, que "nunca existiran". A maioría son irregulares e en 2010 predominaron os bolivianos (477), arxentinos (325), brasileiros (281) e ecuatorianos (225). Os que se van poderán regresar nun período de dous anos e consérvaselles a antigüidade.

"Esta é unha visión dos inmigrantes como traballadores e non como persoas con familias e proxectos", sinalan desde CC OO de Cataluña, que apuntan un "fracaso" dos plans, pois os extracomunitarios prefiren "quedar aquí e asegurarse o seu futuro" e non priorizan só o económico.

"Moitos temían non ver a compensación ao chegar alí"

Martín José Palomino, peruano de 31 anos, chegou a España en 2008. "Traballei de camareiro, conserxe, dependente... foi moi gratificante", recorda. Pero en 2010 xuntáronse varios factores: "A crise europea ía a peor, o meu contrato laboral vencía, e dicíanme que en Perú estaba mellorando a situación". Apuntouse ao programa de Retorno Produtivo de Movemento pola Paz (MPDL). Con 11 compatriotas, recibiu asesoramento e un capital semente de 2.000 euros. En xuño montou O Sanguchón en Lima, e xa está pensando en abrir outro local. Aínda que intentara o reagrupamiento familiar en España, está satisfeito de que o reencontro coa súa muller e os seus fillos sexa alí: "Moitos temían non ver a compensación ao chegar alí, pero a mandan no tempo que din".Os seus compañeiros, nove homes e dúas mulleres, puxeron en marcha proxectos dispares: dunha empresa de eventos a unha granxa de cuyes.

"Xa non teño 20 anos, e xa non aforraba"

Lucy Murillo, colombiana de 44 anos, regresa a Bogotá seis anos despois. Alí vai montar unha adega de licores no barrio de Santa Rita, tamén da man de MPDL. Deixa en España ao seu marido, taxista, e volve cos seus fillos. "Xa non teño 20 anos, e xa non aforraba, non hai traballo", explica Murillo, que en España coidou nenos e anciáns e foi operador telefónica. Con experiencia previa en comercio e local propio, non descarta volver a España algún día, deixando a unha persoa ao cargo do seu negocio.