Os miles de emigrantes españois en Basilea (Suíza), a maior parte deles galegos, incrementan as súas mobilizacións para evitar o peche da axencia consular. Ademais dunha pequena concentración prevista para o próximo día 17, e outra de máis relevo o 22, están a acudir a cantas instancias lles é posible para mostrar o seu rexeitamento á medida, de xeito conxunto e organizado, a través dunha plataforma.
De momento, enviaron cartas ao rei, ao presidente do Goberno; aos ministerios de Exteriores, Educación e Traballo (os que prestan servizos aos residentes a través da axencia), e tamén ao embaixador, cónsul e os conselleiros xerais da Embaixada en Suíza, os gobernos dos cantóns involucrados (catro en xeral, un máis para temas educativos), e así mesmo ás autoridades educativas.
A todos eles lles comunican a situación actual e os problemas que lles xeraría a perda da delegación do consulado, que complementa o xeneral de Berna, a capital (os outros dous do país están en Xenebra e Zúric). A súa perda obrigará a unhas 10.000 persoas a desprazarse ata Berna para numerosas xestións administrativas, ademais doutras vantaxes educativas e laborais.
Ademais, recolleron de momento máis de mil firmas contrarias á supresión do servizo, unha cantidade que representa practicamente o 10 % dos residentes. Serán entregadas a próxima semana a un representante consular en Basilea, coincidindo coa concentración de afectados. Doutra banda, a prensa da rexión xa comezou a facerse eco deste problema e onte varios xornais dedicaban as súas portadas ás mobilizacións.
Fontes da Oficina de Información Diplomática do Ministerio de Asuntos Exteriores sinalaron que se está «considerando a posible suspensión de funcións» da axencia consular, que debe enmarcarse no «actual contexto de austeridade orzamentaria», que inclúe as accións no estranxeiro.
Neste sentido, indicaron que xa se pechou a axencia consular en Nimes (Francia), os consulados xerais de Manchester (Reino Unido) e Hannover (Alemaña) ou a embaixada de Iemen.
A diferenza con Basilea é que, ao tratarse dunha «suspensión», quedaría a porta aberta para unha reapertura no futuro, no caso de que as disposicións orzamentarias así o permitan, segundo a oficina diplomática.
O avogado Daniel Ordás, un dos membros da plataforma, coñecido en España pola súa proposta de democracia directa (onte viaxou a Madrid para falar sobre este tema) sinala que seguirán as mobilizacións para evitar o peche.
Mansións para sultáns
A crise reavivou a psicose migratoria. O paro obriga aos galegos a fuxir maleta en man e a buscarse a sorte que o seu terra non lle depara. E non hai mellor destino que Suíza, cuxas ubres aleitaron a miles de familias, pagaron vivendas, boa parte do feísmo galaico e moitas carreiras universitarias. É difícil darse un paseo por Lausana, Berna, Xenebra ou Zúric e non respirar galeguidade no recuncho máis insospeitado. Entrar na cafetería do centro de emigrantes de Delémont é como ir a un bar de Camariñas: as conversacións viran en torno ao Dépor, o Carmen ou o valor da cota dunha herdanza. Os empresarios helvéticos están felices coa marea migratoria: poden pagar salarios baixos. Pero a sociedade presiona aos políticos porque se farta de viaxar de pé en tren nas horas punta e cren que os estranxeiros pon en perigo o seu estado social. De aí o dique da cláusula de salvagarda para cortar as entradas de traballadores. E o Goberno español completa o escenario co peche da axencia consular de Basilea, un ladrillo máis no muro das dificultades para 10.000 paisanos que casan, divórcianse, teñen fillos en colexios ou morren e necesitan arranxar os seus papeis, mentres noutros países mantéñense embaixadas con gastos propios de mansións de sultáns.
