Atrapados nos países "de tránsito" de camiño a Europa

(07/05/2009)

Atrapados nos países "de tránsito" de camiño a Europa
Os inmigrantes africanos quedan, de media, tres anos "atascados" en nacións onde se vulneran os seus dereitos humanos, denuncia o Servizo Xesuíta a Migrantes
CRISTINA CASTRO - Madrid -

Xogarse a vida intentando cruzar o Estreito ou saltando a cancela raiana de Ceuta e Melilla é tan só o último dos riscos que moitos inmigrantes subsaharianos corren no camiño a Europa. Marrocos, Libia ou Mauritania convertéronse en países "de tránsito" nos que os inmigrantes quedan atascados e normalmente faltos de toda garantía xurídica. Joseph Buades, coordinador do Servizo Xesuítas a Migrantes de España (SJM-E), afirmou este mércores que os inmigrantes permanecen nestes países unha media de tres anos antes de acceder a Europa, onde algúns son automaticamente deportados despois de anos de viaxe.

Control democrático para a xestión da fronteira sur é o resultado dun estudo elaborado polo SJM-E, que conta coa colaboración da Universidade Pontificia de Comillas e que se realizou diante das próximas eleccións europeas, en xuño. O texto reivindica a falta de garantías democráticas para os inmigrantes polo "desprazamento cada vez máis ao sur" das fronteiras con África. Corroboranno as historias de Adama ou Fasco, que escaparon da república Democrática Do congo pola guerra do seu país e tardaron aproximadamente cinco anos en chegar á península. "Tratei de saltar a cancela catro veces", relata Fasco, "e cando conseguín chegar a Ceuta comunicáronme que me concederan o asilo político e unha semana despois estaba denegado".

As historias persoais son moitas. O grupo calcula (aínda que "non se poden facer estimacións axustadas") que pode haber entre 6.000 e 8.000 persoas atrapadas nestes países. O estudo realizado polo SJM-E conclúe que a inmigración africana está "mal entendida". "Temos unha imaxe de avalancha de cayucos, de invasión, cando na península apenas representan un 6% onde máis hai, e o seu peso respecto á poboación inmigrante baixou cinco puntos desde 1996", sinalou Cristina Manzanedo, coordinadora do estudo.

Por esta fallida interpretación do fenómeno creen que se está producindo un endurecemento das políticas encamiñadas a controlar as fronteiras sen ter en conta outros aspectos. "Desde 2005 a Unión Europea vén proclamando un enfoque global da inmigración, que combine aspectos de control de inmigración ilegal con integración e medidas para atacar as causas da inmigración na súa orixe, pero na práctica as últimas accións só se dirixen a controlar os fluxos migratorios e difuminan os demais aspectos", manifestou Manzanedo.

"A cooperación internacional está vinculándose a acordos comerciais ou de control de migracións", alertou Buades. "Europa defínese como un espazo de liberdade e xustiza pero, na nosa opinión, os países de tránsito non o son". Segundo o estudo, os pactos realizados con terceiros países para controlar a inmigración (financiándolles para que sexan eles quenes exerzan os controles) non están sendo senón unha estratexia do tipo "ollos que non ven, corazón que non sinte". Manzanedo agrega: "Preocúpanos a política de externalización de fronteiras, porque se trata dunha operación invisible para a sociedade española e da que os políticos non se fan responsables. Todo iso está provocando unha vulneración dos dereitos humanos".

O documento será enviado aos diferentes grupos políticos da Eurocámara cunhas peticións claras: comprobar que se están respectando os dereitos humanos nos controis da fronteira sur. Ademais, o SJM-E quere que os políticos se embarquen coas patrullas marítimas conxuntas, visiten centros de internamento de estranxeiros e os dedicados á xestión da inmigración.