Sergi Cámara: «Quixen devolverlles a dignidade»

(11/10/2018)

Sergi Cámara: «Quixen devolverlles a dignidade»

O fotógrafo, que expón na Fundación Araguaney, identifica o seu nome a todas as persoas refuxiadas que mostra nas súas imaxes

 

SANDRA ALONSO

 

Son os rostros da diáspora, de Siria principalmente, pero tamén de Irán, Iraq, Afganistán… Familias completas, familias incompletas, tal como chámase a exposición de fotografías que a Fundación Araguaney-Ponte de Culturas colgou na súa galería de arte como actividade complementaria da Semana de Cine Euroárabe Amal, que se celebrará do 22 ao 26 deste mes no Teatro Principal. Trátase de dezaoito retratos colectivos capturados por Sergi Cámara (Vic, 1970) na illa grega de Lesbos no ano 2015. «Quixen devolverlles a dignidade. Quixen deixar de falar de cifras, identificándoos a todas coa súa imaxe e nome correspondentes», indica o fotógrafo catalán.

 

Estas familias viñan desde a costa turca en barcas inchables con motor, e por navegar sete quilómetros as mafias cobrábanlles uns 1.500 euros, cando a un turista lle custa 10. Incluso lles vendían chalecos falsos que non flotaban, segundo relata Cámara. Cada día chegaban unhas vinte barcas, que transportaban a unhas sesenta ou setenta presentas cada unha. «Nas zódiacs viñan sos, sen ningún tripulante, así que alguén se facía cargo do motor; estaban expostos a pelexas por desavinzas e a outras continxencias. Algúns maiores viñan en cadeira de rodas, estes pagaban dobre, porque ocupaban máis espazo. Son migrantes que veñen fuxindo da guerra», explica Sergi Cámara.

 

A maioría chegaba esperanzada -agrega-, pensando nunha vida mellor e felices por ter superado a parte máis perigosa da súa viaxe a Centroeuropa. «A emoción de estar vivos provocaba abrazos entre eles, alegría, pero tamén os vin chorar polo medo que pasaran. Algúns era a primeira vez que se vían no mar», segundo conta. Pero o que máis impresionou ao autor destas imaxes cheas de realismo foi o feito de que algunhas familias tiñan que separarse en orixe, xa que non dispuñan de recursos suficientes para afrontar unha viaxe para todos, que ata o seu destino custaba uns cinco mil euros por cabeza. «Eu non teño fillos, pero iso ten que ser desesperante. ¿Que fillo lévasche, pensando en que ao outro ou outros talvez non os volvas a ver? ¿Cal é o criterio de elección? Eu non sabería xestionar ese momento», confesa.

 

Do xornalismo ao documental

 

Unha das fotos seleccionouse para ser a imaxe do festival Amal. Trátase dunha familia de cinco: Rhaman e Nazira, de Afganistán, acompañados da súa filla, Yosama, e os seus fillos, Rami e Benjamin. O seu destino era Suíza. «O meu pai -indica- era de Xaén e no seu día emigrou a Cataluña, onde casou cunha catalá. Os meus primeiros traballos en prensa tamén tiveron que ver cos migrantes». Pero Cámara deixou pronto o fotoperiodismo, «porque todo vai tan rápido», que preferiu converterse nun «fotodocumentalista». Estivo dez anos no valo de Melilla, agora vaise ao Congo e o seu primeiro traballo internacional foi cos refuxiados kosovares: «En Albania aluciné porque alí non había campos nin tendas de refuxiados, acollíanos nas súas propias casas. Un sirio contoume que cando sucedeu a guerra do Líbano, tamén acolleron nas súas casas aos fuxidos. ¿E agora? Preguntábame el».

 

A Sergi nunca lle pasou nada nin  se viu en situacións de risco, a pesar de levar moito tempo traballando con refuxiados en distintas partes do mundo. Di que este oficio lle descubriu «de primeira man» unha problemática que se descoñece, ao tempo en que insiste na necesidade de devolver a dignidade aos protagonistas de tantas hégiras. «Aguantar colas de horas para comer, subir ao autobús, recibir un kit hixiénico. Eu, coa miña educación europea, non estaría tan enteiro. Ao final o que queremos todos é chegar a casa pola noite, despois de traballar, e poder abrazar á familia», segundo recoñece.

 

Quéimalle» o non ver unha solución, «ver que todo vai continuar igual», pero está disposto a seguir na brecha: «Son un fotógrafo activista. Os meus amigos chámanme o humanitario».

 

El protagonista. Sergi Cámara (Vic, 1970) é un fotógrafo que cambiou o traballo en prensa para exercer como «fotodocumentalista». O seu primeiro traballo internacional foi con refuxiados kosovares.

 

La exposición. A Fundación Araguaney expón estes días unha mostra con 18 retratos colectivos realizados na illa grega de Lesbos no 2015.

 

 

¿Olvidou o seu contrasinal? | Alta