A asociación Hevega apoia desde fai máis dun ano aos venezolanos recentemente chegados

(06/11/2018)

A asociación Hevega apoia desde fai máis dun ano aos venezolanos recentemente chegados


A asociación Hevega (Irmandade Venezolana na Coruña-Galicia) naceu fai máis dun ano na cidade para dar respaldo a toda a avalancha de venezolanos que arriban no país e que responden a dous perfís: os que teñen raíces neste punta do mapa e os que veñen sen relación algunha a buscarse un porvir. 


El Ideal Galego

m. g.m. a coruña 05 de Novembro de 2018





A Irmandade Venezolana na Coruña-Galicia funciona desde fai máis dun ano | pedro puig



Segundo Rosa, a súa presidenta, os que elixen A Coruña non son emigrantes retornados ou fillos de emigrantes, senón venezolanos que fixan o seu destino aquí porque cren que é onde máis abanico de opcións van ter. Con sede na avenida de Oza, 204, nun local cedido por Abanca, o colectivo móvese. Son 28 socios fundacionais e 100 usuarios e en previsión está abrir o círculo a máis xente.

O obxectivo pasa por integrar aos seus paisanos nos primeiros meses neste lado do charco. E é que segundo datos do IGE, o ano pasado estaban empadroados na Coruña 3.173 compatriotas, pero Rosa calcula que en toda a provincia chegaron desde 2.016 preto de 5.000. Despois de Madrid e Canarias, está Galicia como comunidade acubillo de familias enteiras porque, a diferenza dos galegos que emigraron sós, “aquí non hai cultura de emigrar, vanse todos, ata as mascotas”.

En xeral, a responsable sinala que veñen cunha idea do que queren facer, ben polas recomendacións da familia galega e co programa da Xunta Estratexia Retorna 2020 presente, ben porque alá “se non é o veciño de arriba galego é o compadre”. Moitos aterran solicitando o asilo internacional alegando que son vítimas dunha persecución política ou de amedrentamiento.

Outros o fan en situación irregular sen documentación para solicitar a tarxeta de residencia, así que Hevega os asesesora e axuda. Teñen en marcha unha campaña de roupa de inverno tanto para os que emigran como para os que seguen no seu país: “Para os que están na Coruña hai unha prioridade téxtil e de alimentos, pero para mandar pedimos medicamentos e fórmulas lácteas para os bebés”.

Algúns, conta Rosa, veñen con algo, “propiedades que ao cambio tradúcense en case nada”. Eles indícanlles a que ONG deben de ir. Destaca que os que aparcan os seus bártulos teñen unha actitude emprendedora: “Abriron moitos bares, negocios de envíos de paquetería, moitos están a montar franquías de papelerías e librerías ou entran nos supermercados Día”. E é que en xeral, o que se instala con diñeiro vai a por todas. O que peor levan, segundo a venezolana, é a paciencia, “non temos e queremos resultados máis rápido”. Funcionan a outro tempo onde a inmediatez é para todos. Por iso, ás veces frústranse. Traballan só no ámbito coruñés e están en fase de organización asesorándose legalmente para ser un bastón psicolóxico: “Queremos abrir as portas a outros”.