Dedicado á docencia en Lima, Perú, decidiu dar un cambio na súa vida e chegou á cidade herculina cun grupo de misioneiros. Sanitario de vocación, deixou a congregación e comezou a buscar traballo por horas como coidador de anciáns enfermos, que compaxinou con outros empregos de teleoperador, camareiro ou limpador.

Alejandro é un inmigrante satisfeito co que se atopou alén do océano. Cando se lle pregunta o motivo polo que se decidiu a escribir a súa obra biográfica, que dedica nas primeiras páxinas á súa nai, responde emocionado que esa é o seu humilde xeito de contaxiar aos seus compatriotas as ansias por cambiar a súa calidade de vida e de agradecer a acollida que lle brindou a comunidade galega.

«Non sodes tan pechados»

Unha cultura diferente non se coñece nin se entende nun día. Así explica Alejandro que «cando un estranxeiro chega a un país ten que adaptarse a un estilo de vida establecido. Só respectando sería respectado e sen xulgar non sería xulgado». E así enlaza argumentando que «non é certo o tópico de que os galegos son pechados, só hai que saber tratalos, como a calquera tipo de comunidade que non é a que che acolleu desde neno», di.

Aínda que todo son halagos para a cidade que lle deu a oportunidade de mellorar a súa vida, a Alejandro aínda lle brillan os ollos cando fala de Perú, e afirma que a crise económica do país non pode compararse á moral, que ao seu parecer é moito maior. «Onde hai máis corrupción que moralidade humana é imposible que se produza o desenvolvemento», sinala.

Da súa dedicación a coidar anciáns nunha cidade que define como «bastante envellecida», asegura haberse enriquecido da gran sabedoría dos maiores. «eles aférranse á vida aínda que estrañan tempos pasados e cren que a saúde é o único importante para saír adiante. Cando cheguei á cidade atopeime ante unha situación similar; só as ganas de vivir fixéronme avanzar. Saúde, diñeiro e amor, o único que importa», di.

Entre os seus plans Alejandro desexa formar unha familia e unha ONG que siga cun proxecto de axuda aos nenos da rúa que xa iniciou no seu país. Tamén quere seguir crecendo e progresando, e escribir a segunda entrega das súas memorias.