(09/03/2020)
mitilini (lesbos) / e. a voz 08/03/2020
Tratadas como un xoguete de guerra, encarceradas e maltratadas, a lista de vexacións é infinita. Para Turquía e Grecia son só números. Non hai esperanza, polo menos de momento, para elas, as refuxiadas. O acordo migratorio entre a Unión Europea e Turquía pareceu evaporarse. Ademais, o cesamento do fogo asinado entre Rusia e Turquía na provincia siria de Idlib, que onte cumpriu o seu segundo día, está lonxe de solucionar a urxencia humanitaria nas fronteiras europeas.
A Elisabeth, 34 anos, Camerún, cústalle recordar o camiño de penurias que a trouxeron a Grecia. Foi vítima dun matrimonio concertado aos 16 anos e maltratada polo seu marido. Cando por fin logrou quedar embarazada, o seu fillo naceu cun grave problema cardíaco. «Morreu con oito anos; poderíase ter salvado cunha operación pero non a puiden pagar», respira fondo. Foi entón cando decidiu escapar do país. Primeiro viaxou a Alxeria e de aí a Marrocos .
O plan inicial era chegar a España por mar, pero unha oferta como camareira en Turquía o cambiou todo. «Non era unha mala opción. Ademais así non tiña que arriscar a miña vida», prosegue. Parecía que por fin podería empezar de cero lonxe das ameazas e malos tratos. Con todo, ao chegar a Istambul encerrárona e obrigárona a prostituírse ata que logrou escaparse un ano despois. Elisabeth é un testemuño entre os centos de miles que habitan nos campos de refuxiados. Segundo cifras oficiais de Nacións Unidas, no que vai de ano un 16 % dos migrantes que chegaron a Grecia foron mulleres.
«Onte mesmo falei cunha muller que fora escrava sexual en Kuwait », explica Isabel Rueda , coordinadora de Rowing Together, unha oenegué española que prové asistencia ginecológica en Moria. «Mulleres e nenas son acosadas. Recibimos continuamente denuncias de abusos», denuncia o portavoz da Axencia do Refuxiado (Acnur) en Grecia, Boris Cheshirkow.
Sen servizos básicos
Os profesionais que traballan nos campos de refuxiados de Lesbos denuncian que a falta de acceso aos servizos sanitarios e de hixiene básicos afectan en maior medida a mulleres e nenas. Obrigadas a convivir en campos saturados teñen que compartir duchas e sanitarios. A oenegué Human Rights Watch denunciou que non se están seguindo os protocolos de protección, o que pon aínda máis en risco ás refuxiadas.
Hoxe, 8 de marzo, cooperantes, voluntarias e refuxiadas no campo de Moria seguen traballando por reducir as desigualdades que de forma máis virulenta afectan as mulleres.
«Isto é un lixo», di Isabel, visiblemente esgotada, intentando describir todas as historias recompiladas. Viño coa súa maleta de man para pasar uns días e leva 7 meses traballando en Moria. «O riso é o novo pranto», describe sen perder de vista o móbil por si hai unha urxencia.
Nas illas do Exeo, onde permanecen máis de 30.000 solicitantes de asilo, o número de chegadas diminuíu desde que Turquía e Rusia anunciaron esta semana un novo cesamento do fogo, ademais dun corredor humanitario en Idlib, no norte de Siria. De momento, e segundo informou o Goberno de Ankara, a garda costeira turca reterá aos migrantes nas súas fronteiras marítimas.
|
OBXECTIVOS | INTEGRACIÓN | FERRAMENTAS | LEXISLACIÓN | ORGANISMOS | NOVAS | CONTACTO
(c) 2009 FEGAMP, Federación Galega de Municipios e Provincias :: Texto legal
inmigracion@fegamp.es
Desarrolo: AVA Soluciones Tecnológicas