Os estranxeiros residentes rehuyen os concellos rurais

(30/03/2020)

Os estranxeiros residentes rehuyen os concellos rurais

No medio centenar deles os asentados non exceden a vintena // Muras e San Xoán de Río, os menos desexados

Vista da cidade olívica, urbe que se sitúa á cabeza por número de estranxeiros residentes na comunidade - FOTO: ECG

El Correo Gallego.

*ÁGEL ARNÁIZ 30/03/2020

Captar e favorecer a chegada de inmigrantes é unha das opcións que contempla Galicia para paliar no posible o progresivo despoboamento que está a baleirar o rural.

Na xeografía galega, segundo os datos do Instituto Galego de Estatística (IGE), a principios deste ano había algo máis 100.000 estranxeiros residindo nas catro provincias. Ao analizar a súa distribución polo mapa galego, ponse en evidencia que rehuyen os pequenos concellos rurais, especialmente os de Ourense e Lugo, e que prefiren como destino para establecerse as sete grandes cidades ou as comarcas máis dinámicas económica e socialmente.

De acordo cos datos de estranxeiros residentes nos 313 concellos de Galicia, publicados polo IGE, hai medio centenar nos que a súa presenza non excede a vintena.

Case a metade deses municipios, 21, localízanse na provincia de Ourense. Séguelle a da Coruña, con 15; Lugo, 12 e na de Pontevedra hai tan só un par: Dozón, con só 9 estranxeiros rexistrados e Mondariz-Balneario, con 11.

No caso da Coruña, os municipios con menos de 20 inmigrantes asentados no seu territorio correspóndense cos interiores de Vilamaior, Frades, Vilasantar, Dodro, Sobrado, Aranga, As Somozas ou Irixoa, entre outros. Son os menos poboados e os menos dinámicos no terreo económico, aqueles en os que as perspectivas de traballo e de futuro non resultan atractiva para tentar botar raíces niso.

Polo que se refire a Lugo e Ourense, os destinos que rehuyen os estranxeiros son eses pequenos concellos, de montaña sobre todo, como ocorre cos das Nogais, Cervantes, Pedrafita. Negueira de Muñiz, Navia de Suarna, Ribeira de Piquín, Triacastela ou Muras, no caso da provincia lucense.

Os Blancos, Rairiz de Veiga, Beade, Montederramo, A Teixeira, Parada de Sil, Verea, Chandrexa, San Xoán de Río, Larouco ou Vilariño son algúns dos da provincia ourensá.

En moitos deles, os veciños procedentes doutros países cóntanse cos dedos das mans.

De feito, os dous concellos con menos estranxeiros residentes son os de Muras, en Lugo, e San Xoán de Río, en Ourense, con tres cada uns deles.

As preferencias dos estranxeiros apuntan, de maneira moi clara, á hora de establecerse en chan galego, cara ás capitais e grandes cidades.

TIRÓN URBANO. Por provincias, as da Coruña e Pontevedra, con 34.500 e 31.500, respectivamente, concentran máis da metade dos inmigrados residentes. A de Lugo computa case 14.000 e Ourense algo máis de 13.260.

Son as grandes cidades as que se presentan como as máis atractivas para esa poboación foránea que elixe á comunidade como destino para vivir.

Nese ranquin, Vigo colócase á cabeza con preto de 13.000. Séguelle A Coruña, algo máis de 11.600, mentres que a terceira praza é para a capital ourensá con 4.844. Por detrás figuran: Lugo, 4.637; Santiago, 4.018; Pontevedra, 2.920 e Ferrol, con 1.591.

Con estas cifras, os extranxeiros non van representar ningunha solución para o rural baleiro.

Atracción de dez comarcas

•••No mapa galego hai unha decena de comarcas, as das sete grandes cidades, xunto coas do Salnés, A Mariña Central luguesa e a ourensá de Verín, que se converteron en polos de atracción para os estranxeiros residentes en chan galaico. Nelas están asentados preto de 64.800 veciños procedentes de fóra de España, que supoñen case o 65 % do total dos cen mil rexistrados oficialmente na comunidade, a principios deste ano.

Non chegan para cubrir a sangría

•••O pasado ano a cifra de inmigrantes que recibiu Galicia ascendeu a 12.884, mentres que o saldo vexetativo foi negativo, con 15.859 mortes máis que nacementos. Facendo unha simple resta o resultado é que, aínda co colchón de estranxeiros, a comunidade restou 2.975 habitantes. Resulta evidente que o volumnen de inmigrados doutros países que chegan á comunidade, con estes niveis, non cobre a caída poboacional e actúa como unha simple tirita na sangría.