O fluxo migratorio positivo tapona a sangría demográfica

(01/02/2021)

O fluxo migratorio positivo tapona a sangría demográfica

Galicia sumou no primeiro semestre do pasado ano algo máis de 5.100 inmigrantes // Non cobren a caída do saldo vexetativo

El Correo Gallego

Ángel Arnáiz 29 ene 2021

Na regresiva demografía galega, os fluxos migratorios positivos dos últimos anos están a actuar como un tampón de urxencia que frea parte dunha sangría censual que non cesa desde fai tres décadas e que a pioneira lei de Impulso Demográfico quere suturar, como pouco, a medio prazo.

De acordo coas cifras publicadas onte polo Instituto Nacional de Estatística (INE) sobre movementos migratorios exteriores e interiores na primeira metade do pasado ano, Galicia sumou nese período 5.152 persoas, debido a que recibiu de fóra a 4.334 habitantes máis dos que se marcharon ao estranxeiro nese semestre e chegaron 818 persoas máis doutras comunidades das que se foron a outros territorios dentro do ámbito nacional.

De acordo coas últimas cifras do movemento natural de poboación, publicadas o pasado martes polo citado instituto estatístico, a comunidade galega, no primeiro semestre de 2020 lanzou un saldo vexetativo (diferenza entre nacementos e defuncións) de -8.956 persoas.

Tendo en conta que o seu censo global a primeiro de xaneiro dese ano ascendía a 2.702.592 almas, ao restar eses 8.956 habitantes perdidos de primeiro de xaneiro a primeiro de xullo, descendeu ata os 2.693.636.

PARCHE. Grazas ao parche migratorio (exterior e interior) dos pouco máis de 5.150 inmigrantes que chegaron á comunidade, o padrón galego quedou nese medio ano en 2.698.788 veciños. A diferenza resultante é de -3.804 persoas. Todos os indicadores apuntan, tendo en conta a pandemia, que esa cifra é case seguro que se superará con fartura nos resultados do segundo semestre do fatídico ano 2020.

A pesar de todo, sen ningunha dúbida, o fluxo migratorio é unha redución dos danos causados polo saldo vexetativo negativo resultante do movemento natural de poboación, no que os óbitos duplicaron de longo aos nacementos. Neses seis primeiros meses do pasado ano, os natalicios sumaron 7.562, en tanto que as defuncións subiron ata as 16.518.

En opinión de Carlos Ferrás, profesor de Xeografía Humana da USC, os fluxos migratorios non parecen ser a solución ao problema demográfico de Galicia. Asegura que a inmigración de retorno e a atracción de efectivos activos de Latinoamérica, de Venezuela sobre todo, “está moi ben, pero realmente será definitiva ou será andoriña, ou de paso cara ás grandes cidades e metrópoles españolas ou europeas”. Agrega que a inmigración incentivada ou subvencionada “é un éxito a curto prazo pero e cando deixa de estar incentivada preguntémonos que pode suceder”.

A xuízo de Ferrás “temos que tomar conciencia de que a ordenación do territorio e a planificación social e económica a medio e longo prazo é fundamental para a reactivación demográfica de Galicia”. Advirte que o paso do tempo “xoga na nosa contra, o envellecemento en miles de aldeas de Galicia é xa practicamente irreversible”. Considera que a Lei de Impulso Demográfico, desenvolvida pola Xunta, “deberá motivar novas políticas ambiciosas en desenvolvemento económico, de vivenda e de ordenación do territorio”, sentencia este profesor.

VATICINIO. Segundo as proxeccións poboacionais do INE, o futuro da comunidade non é nada alentador no que a demografía refírese. O vaticinio do instituto estatístico é que Galicia pode perder no próximos tres lustros uns 178.000 moradores, de manterse as tendencias actuais. Dita proxección sitúa en pouco máis de 2,5 millóns de habitantes o padrón galego para o ano 2035. Sería unha caída do 6,6%. Equivalería ao baleirado de algo máis da metade da provincia de Lugo ou a de Ourense. É un negro horizonte que está ao virar a esquina e un grave problema pendente de solución.