Bágoas e sorrisos de alivio na chegada dos refuxiados ucraínos a Galicia

(31/03/2022)

Bágoas e sorrisos de alivio na chegada dos refuxiados ucraínos a Galicia

ANGEL MANSO

Voluntarios do Banco de Alimentos Rías Altas recolléronos o sábado en Rzeszów

30 mares 2022 .

Nada máis pisar chan coruñés, os 24 refuxiados ucraínos que viaxaron desde Rzeszów, Polonia, a bordo de cinco furgonetas do Banco de Alimentos Rías Altas (Balrial), respiraron finalmente aliviados. A seguridade de verse a salvo traduciuse en sorrisos e multitude de mostras de gratitude cara aos nove voluntarios que os trasladaron a bordo de cinco furgonetas desde a fronteira polaca con Ucraína ata Galicia.

«Moitas grazas de verdade. Sodes moi boas persoas», repetían na sede da oenegué, onde foron recibidos con aplausos, carteis de benvida, globos e xoguetes para os nenos, ademais de comida e bebida. Ao longo da viaxe, que comezou o sábado á unha da tarde cando o grupo de Balrial recolleu aos que lograron fuxir da invasión rusa nunha área de servizo, os refuxiados non só percorreron os máis de 3.400 quilómetros que separan a cidade polaca da Coruña, senón que atravesaron un mar de sensacións. Angustia, tristeza, rabia, incerteza, medo e, finalmente, tranquilidade. Porque a pesar de sentirse arroupados totalmente polos voluntarios e de saber que xa non corrían perigo, non foi ata chegar ao destino final cando os seus rostros se relaxaron. «Agora, en canto descansemos algo, contarémosvos mellor as cousas. Poderiamos facer unha película ou escribir un libro con todo o vivido este último mes», avanzou Vitali Tsesar, de 31 anos, que viaxou xunto á súa muller, os seus tres fillos pequenos, a súa nai e a súa irmá. Todos eles lograron escapar de Mariúpol, asediada polos rusos, ata Leópolis onde colleron o autobús que os levou ata Rzeszów. Con eles chegaron a Galicia Kateryna, Anna e Stephan, de só seis anos, ao que lle regalaron unha metralladora de xoguete. «Di que agora xa pode defenderse e dispara cara ao ceo», explicou a súa nai.

Unha vida provisional

A pesar da alegría por estar vivos e ter podido escapar da guerra, todos confían en poder volver tarde ou cedo ao seu país. «Oxalá isto acabe pronto e poidamos ir a Ucraína todos xuntos», comentaban varios dos refuxiados aos voluntarios. En calquera caso, conscientes de que o conflito aínda non ten data de fin, buscan fórmulas para comunicarse: «¿Cal é a aplicación de tradución que utilizades connosco?», preguntaron algúns ao grupo de Balrial.

Ao rematar a expedición, iniciada coas doazóns recibidas pola entidade coruñesa, que contou tamén coa axuda dun empresario de Culleredo , os 33 viaxeiros compartiron abrazos cheos de cariño e no que case ningún puido conter as bágoas. Nin uns nin outros esquecerán unha viaxe que achegou aos galegos á guerra e que encheu de esperanza aos ucraínos.

Agora, mentres os refuxiados se adaptan ao que consideran unhas vidas provisionais ata recuperar as súas en Ucraína, Manolo, Conchy, Mariquiña, Javier, Gonzalo, Jorge, Iria e Manuel retoman as súas rutinas cunha mochila cargada de satisfacción, pero tamén coa espinita de non poder axudar a todos os que intentan saír de Ucraína. Por iso, algúns dos voluntarios xa expoñen realizar unha segunda expedición.

Novas e Actualidade

Titulares
Histórico

Usuario:
Contrasinal: